وبلاگ

اینترنت فضایی اسپیس ایکس و جزییاتی از پروژه استارلینک

اینترنت فضایی اسپیس ایکس و جزییاتی از پروژه استارلینک

 

 

 

 

 

 

 

جزییاتی از پروژه استارلینک ، اینترنت فضایی اسپیس ایکس

ایلان ماسک می گوید رسیورهای این ماهواره به اندازه یک جعبه پیتزا هستند

 

پروژه استارلینک یا اینترنت فضایی شرکت اسپیس ایکس بار دیگر بحث اول رسانه ها شده است. دو شب قبل، شرکت اسپیس ایکس، فضاپیمای سرویس دهنده اینترنت خود استارلینک-Starlink- را با موفقیت به فضا ارسال کرد.

این فضاپیما، سنگین ترین بار را تا به امروز به فضا حمل کرده است: 60 ماهواره ارتباطی که قرار است اینترنت را در سطح جهانی مخابره کنند.

امروز، اطلاعات بیشتری درباره این فضاپیما از طرف شرکت اعلام شد. تا کنون، هم شرکت اسپیس ایکس و هم مدیرعامل آن-ایلان ماسک- پیرامون انتشار جزئیات و اطلاعات درباره این پروژه، بسیار محافظه کارانه رفتار می کردند. جزئیاتی مانند اینکه هر کدام از این ماهواره ها تقریبا 500 پوند وزن دارند، قبلا اعلام شده بود.

این ماهواره ها همچنین به گونه ای طراحی شده اند تا حداکثر میزان بار روی آنها سوار شود. سیستم راهبردی این ماهواره ها، Startracker معرفی شده که دقت بالاتری درجاگیری و قرارگیری آنها در مدار ارائه می دهد.

وبسایت Starlink نیز جدیدا راه اندازی شده و اطلاعاتی جزئی به همراه چند عکس از این فضاپیما و ماهواره هایش نمایش می دهد.

ایده ای کلی از نحوه عملکرد ماهواره های استارلینک پروژه اینترنت فضایی ایلان ماسک

بر اساس اعلام شرکت، تعداد ماهواره های مخابره کننده اینترنت قرار است در آینده، به هزاران عدد برسد.

هر کدام از این ماهواره ها، قسمت متفاوتی از کره زمین را پوشش خواهند داد. فعلا مشخص نیست که کدام ماهواره قرار است کدام قسمت زمین را تحت پوشش قرار دهد.

همچنین، از میزان تاخیر در ارسال امواج این ماهواره ها نیز اطلاعاتی منتشر نشده است. اما تصاویر منتشر شده، ایده ای کلی از این ماهواره ها ارائه می دهد.

دریافت و ارسال سیگنال ها، قرار است از 4 آنتن رادیویی تعبیه شده روی این ماهواره ها انجام شود.

ماهواره استارلینک

این آنتن ها که به صورت فشرده و روی سطحی صاف تعبیه شده اند، می توانند امواج را با فرکانس های مختلف، به جهت های مختلف ارسال و دریافت کنند.

این آنتن ها برای دریافت و ارسال امواج، حرکت نمی کنند، کاری که دیش های راداری انجام می دهند. هزینه نگهداری این ماهواره های کوچک با وجود فعالیت معمولی، چندان بالا گزارش نشده است.

اعلام شده که تنها یک آنتن نیز به عنوان آنتن خورشیدی فعالیت خواهد کرد. سیستم جلوگیری از برخورد نیز به روی این ماهواره نصب شده است.

اسپیس ایکس اطلاعات زیادی درباره این قابلیت ارائه نداده و تنها از روی عکس ها می توان حد س هایی زد. قابلیتی به نام Strat Tracker نیز وجود دارد که به هرکدام از ماهواره دستور می دهد که در کدام جهت قرار گیرند. برای این جهت گیری، از جایگاه ستاره ها در آسمان استفاده می شود و دلیل این نام گذاری هم احتمالا همین موضوع است.

سیستم جلوگیری از برخورد نیز از مرکز داده های دولتی برای جلوگیری از برخورد ماهواره با مانع استفاده می کند. هنوز مشخص نیست که مقر زمینی سیستم استارلینک چگونه است.

ظاهرا، مردم با استفاده از گوشی های هوشمند به صورت مستقیم نمی توانند سیگنال های این ماهواره ها را دریافت کنند. این یعنی به یک دریافت کننده یا ریسیور نیاز است.

طبق گفته ماسک، ریسیورهای این ماهواره ها اندازه یک جعبه پیتزا هستند. علاوه بر همه این ها، حرقی از قیمت این سرویس ها هم زده نشده است.

این 60 ماهواره، در اولین مرحله پروژه استارلینک به فضا ارسال شدند. میزان کارایی و جرئیات بیشتر درباره این پروژه با گذشت زمان مشخص خواهد شد.